Η Ευρώπη αντιμέτωπη με την πραγματικότητα
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν τέσσερις μήνες για να καταρτίσουν ένα σχέδιο υπεράσπισης της Ουκρανίας και της δημοκρατίας μας. Παρά τις πολυάριθμες ενδείξεις ότι ο Τραμπ σέβεται μόνο την ισχύ και τιμωρεί την αδυναμία, καθώς και τις επανειλημμένες εκκλήσεις για άμεση δράση, επέλεξαν να περιμένουν την αμερικανική στρατηγική.

Μετά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το αμερικανικό σχέδιο περιλαμβάνει την επιβράβευση της Ρωσίας για τον ιμπεριαλιστικό της πόλεμο, την άσκηση εκβιασμού και πιέσεων στην Ουκρανία εις βάρος της κυριαρχίας της και την προσδοκία ότι η Ευρώπη θα χρηματοδοτήσει και θα αναλάβει, με δικά της στρατεύματα, την υπεράσπιση μιας ειρηνευτικής συμφωνίας στην οποία δε συμμετέχει.
Δεν χρειαζόμαστε περισσότερα «καμπανάκια κινδύνου», αλλά συγκεκριμένες δράσεις που θα οδηγήσουν σε μια καλύτερη πραγματικότητα. H αδράνεια θα οδηγήσει σε διάβρωση της δημοκρατίας μας. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, που συγκεντρώθηκαν στο έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, καλούνται να δώσουν απάντηση στο εξής ερώτημα:
Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να υπερασπιστεί τον εαυτό της, ή θα επιτρέψει να παραμεριστεί διεθνώς;
H τρέχουσα αμερικανική κυβέρνηση είναι εχθρική προς την ίδια την ιδέα της διατλαντικής συμμαχίας. Ωστόσο, η Ευρώπη διαθέτει τα μέσα για να υπερασπιστεί την αυτονομία της.
Πρέπει να αντιληφθούμε τη δύναμή μας και να κατανοήσουμε ότι η Ευρώπη, με οικονομία 20 φορές μεγαλύτερη και πληθυσμό 4 φορές μεγαλύτερο από τη Ρωσία, διαθέτει όλα τα μέσα για να υπερασπιστεί την Ουκρανία και τον εαυτό της.
Οφείλουμε να κατανοήσουμε πλήρως ότι η Ρωσία θα επιτεθεί σε κράτη μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ αν της δοθεί η ευκαιρία. Πρέπει άμεσα να ενισχύσουμε τις αμυντικές μας δυνατότητες.
Αυτό το ζήτημα υπερβαίνει τα σύνορά μας. Από τον Καναδά μέχρι την Ιαπωνία, οι φιλελεύθερες δημοκρατίες βρίσκονται αντιμέτωπες με την επιθετικότητα αυταρχικών καθεστώτων και την αμερικανική πίεση. Πρέπει να συσπειρωθούμε και να σταθούμε στα πόδια μας.
Ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την αποκατάσταση της ειρήνης στην Ευρώπη:
1. Ενίσχυση της θέσης της Ουκρανίας
Δέσμευση των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων ύψους 300 δισ. ευρώ και επένδυση τους στην άμυνα της Ουκρανίας.
Διπλασιασμός της υπάρχουσας βοήθειας και αποστολή νέου, ευρείας κλίμακας, στρατιωτικού πακέτου στήριξης.
Παροχή άμεσης χερσαίας υποστήριξης, συμπεριλαμβανομένης εκπαίδευσης και άλλων καθηκόντων εκτός του πεδίου της μάχης.
2. Επίτευξη δίκαιης και βιώσιμης ειρήνης
Απαίτηση θέσης σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση για την Ουκρανία και την Ευρώπη.
Άρνηση αναγνώρισης οποιασδήποτε εδαφικής απώλειας και καμία εξομάλυνση σχέσεων με τον Πούτιν.
Παροχή ουσιαστικών εγγυήσεων ασφαλείας, μέσω ευρωπαϊκής στρατιωτικής παρουσίας.
3. Αξιοποίηση του ουκρανικού δυναμικού προς όφελος της Ευρώπης
Ανασυγκρότηση της ουκρανικής οικονομίας, προσφέροντας ταυτόχρονα τεράστια οφέλη στην ΕΕ.
Επιτάχυνση της ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ.
Διαμόρφωση συμφωνίας για την αξιοποίηση των ουκρανικών πόρων στη μετάβαση προς την πράσινη ενέργεια.
Προετοιμασία για την αποτροπή μιας ρωσικής επίθεσης στην Ευρώπη
Χρηματοδότηση του κενού αμυντικών επενδύσεων ύψους 500 δισ. ευρώ, με στόχο τουλάχιστον το 3% των συνολικών δαπανών, μέσω κοινής χρηματοδότησης και στρατηγικών ευρωπαϊκών επενδύσεων.
Κοινή προμήθεια βασικών στρατιωτικών εξοπλισμών, μέσω της ίδρυσης Ευρωπαϊκής Αρχής Αμυντικής Βιομηχανίας, όπως προτείνεται στην έκθεση Ντράγκι.
Ανάπτυξη επαρκών στρατιωτικών δυνάμεων για την κάλυψη των υφιστάμενων στόχων του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της ίδρυσης πολυεθνικών Eurocorps και αμυντικού ευρωστρατού.
Ενίσχυση της κοινωνίας μας και των συμμαχιών μας
Αντίδραση με αναλογικότητα σε ενδεχόμενους αμερικανικούς δασμούς και παρεμβάσεις μέσω κυρώσεων και εργαλείων προστασίας, ιδιαίτερα απέναντι στις big tech εταιρείες.
Ενίσχυση των δεσμών με τον Καναδά και άλλες φιλελεύθερες δημοκρατίες, μέσω νέων εμπορικών συμφωνιών.
Στήριξη φιλοευρωπαϊκών πληθυσμών στη Γεωργία, τη Μολδαβία και τα Δυτικά Βαλκάνια, με παράλληλη επιβολή κυρώσεων σε αυταρχικά καθεστώτα.
Το μέλλον της Ευρώπης είναι στα χέρια μας. Πρέπει να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις, αλλά τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Το μόνο που χρειάζεται είναι η πολιτική βούληση για να δράσουμε σε αυτή την κατεύθυνση.